Drowy są nikim innym jak dziećmi lasu, które kuszone ochrypłym głosem Śmierci zeszły pod Ziemię gdzie ich czyste dusze pochłonęło zło i nienawiść do wszystkiego co żywe. Powszechnie wiadomo tyle, że owe istoty bardzo szybko przystosowały się do nowych warunków życia jakie zapewniły im jaskinie. I nie chodzi tu tylko o aspekty fizyczne ale także psychiczne. Niedługo po usunięciu się w cień, zaczęli tworzyć podziemne miasta najczęściej osadzone niedaleko elfich wiosek. Bardzo dobrze maskowali swoje pieczary, więc ciężko było je znaleźć by jakkolwiek wpłynąć na ich najazdy. Wyparła ich jednak magia natury która została podarowana elfom. Nie byli jednak gorsi, bowiem Stworzycielka zapomniała o tym, że oni także pochodzą od dzieci lasu. Oni również zostali przez nią obdarowani tym samym darem, jednak przez ich spaczenie magia przybrała taką formę, która powołuje zmarłych na nowo do życia jako posłuszne swojemu panu rozkładające się zwłoki. Z takimi umiejętnościami oraz specyficznym przystosowaniem się do życia w ciemnościach, jaskiniowe elfy zaczęły nowy rozdział w swojej historii nazywają siebie po raz pierwszy Drowami.
Kultura i życie społeczne
Ich sposób bycia i mentalność zmieniały się wraz z biegiem lat. W obecnych czasach to kobieta jest kimś kto rządzi w społeczności. Wypracowały sobie te pozycje przez wiele lat poniżając mężczyzn, którzy mimo tego, że byli naprawdę silni, bez większego problemu przyjęli ten stan rzeczy, oddając pokłon kobietom. W ich społeczności płeć męska jest wykorzystywana tylko i wyłącznie do służenia kobiecie, a jeśli któryś z nich posiądzie kobietę a na dodatek spłodzi jej córkę, może być pewny tego, że pożyje sobie w spokoju jeszcze kilka następnych lat. Zanikła natomiast u nich zdolność nekromancji, oficjalnie posiada ją płeć męska, ale z wiadomych względów jej nie używa. Nie jest to natomiast prawdą bo kobiety również potrafią się nią posługiwać, ale nie odważyły by się na krok ukazania czegoś co uważają za słabe, czegoś co odbiera możliwość samodzielnego wykazania się, albowiem czymże jest powołanie do ponownego życia istoty by ta zabijała za Ciebie? Kobiety są znakomitymi wojowniczkami, mistrzowsko posługują się mieczem, natomiast mężczyźni są świetni w łucznictwie. Występuję u nich podział na szlachtę i plebejuszy. Szlachta bez przerwy rywalizuje ze sobą tak by to jeden ze szlacheckich rodów przejął najwyższą władzę. Dzielą się na domy, jest ich dokładnie osiem. Dom numer jeden jest tym, który podejmuje najważniejsze decyzje, natomiast ostatni…jego zdanie niby się liczy, ale nikt jakoś nie bierze go pod uwagę. W domostwie rządzi „Matka” czyli najstarsza z kobiet, która obecnie żyje. Nie bierze się pod uwagę wygnańców, bo takowe przypadki płci pięknej też się zdarzały. Każdy posiada na ciele tatuaż wskazujący na to skąd pochodzi.
Aparycja i Talenty
Znaczna większość drowów ma siwe włosy i ciemną karnacje. Są niżsi od elfów – to akurat na skutek przystosowania się do ciasnych szczelin w ich podziemnych miastach. W porównaniu do nich posiadają także słabszy wzrok, ale tylko wtedy kiedy są na zewnątrz, słońce źle działa na nieprzystosowane do życia poza grotami oczy. W jaskiniach są niepokonani, a w ich labiryntach naprawdę można się nieźle zgubić. Zarówno mężczyźni jak i kobiety mają tatuaże wykonywane w pierwszym roku życia, które wskazują na dom z jakiego pochodzą. Na pierwszy rzut oka wydają się jednakowe, ale drowy potrafią je bardzo dobrze rozpoznawać. Wszyscy, nawet Ci, którzy z pozoru wykazują antytalent magiczny mają w sobie cząstkę magii, która powołuje zmarłych ponownie do życia. Kobiety są mistrzyniami w walce mieczem, halabardami czy włóczniami. Mężczyźni natomiast dobrze strzelają z łuku, znakomicie rzucają ostrzami. Niewykluczone jest, że ktoś płci pięknej ukrycie posługuje się magią, jednak znaczna większość tego nie robi bo uważa, że jest to coś co jest w stanie skalać ich dumę.
Rozmnażanie się
Mogą rozmnażać się między sobą lub z rasami równie spaczonymi jak oni. Mężczyzna drowa może jednak spłodzić dziecko elfce, jednak na odwrót jest to niemożliwe.
Lata życia
Dożywają maksymalnie siedmiuset lat, a czasami krócej ze względu na spaczenie, które ich pochłania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz