Nie bez powodu mówi się na nich „dzieci lasu”. Są silnie związane z naturą i obszarem na którym mieszkają, a to wszystko przez to w jaki sposób się zrodziły. Pierwsze elfy wyszły bowiem z pnia drzewa, ich ciało powoli pozbywało się kory osadzonej na skórze, by w końcu odsłonić delikatną niczym polny kwiat powłokę. Owe istoty są tworem Solaris, która bardzo mocno przykładała się do tego by stworzyć kolejnych już strażników lasu. Nie wszystkie elfy chciały jednak współpracować według planu Stworzycielki. Część z nich pragnęła czegoś więcej niż tylko skrawka Ziemi i kawałka kory do wybudowania domu. Chcieli podbijać, żądali krwi. Kuszone głosem Śmierci zeszły głęboko pod ziemię i tam już zostały. Pozostali zaczęli zakładać wioski w pobliżach lub na terenie lasów. Odpowiadało im obcowanie z naturą a w zamian za posłuszeństwo zostały obdarowane przez swą boginię silną magią leczenia. Należy ona bowiem do jednej z najsilniejszych. Dzieci lasu bardzo szybko przekonały się jednak, że świat wcale nie jest taki piękny jak na początku myślały. Wiele z nich zginęło przez najazdy jakich podejmowały się twory Śmierci. Pani Stworzenia nie mogła patrzeć jak kolejny z jej tworów zostaje unicestwiony, zostały więc po raz kolejny obdarowane – tym razem magią natury, która była w stanie powstrzymać częściowo najazdy.
Aparycja
Znaczna większość z nich jest dużo wyższa od ludzi. Sięgają do dwóch metrów i dwudziestu centymetrów. Zdarzają się oczywiście wyjątki, jednak najmniejszy odnotowany do tej pory elf sięgał metra dziewięćdziesięciu. Ich skóra jest nieco bladsza ze względu na to, że słabiej przyswajają promienie słoneczne. Oczy mienią się rozmaitymi barwami, która jest zależna od tego w jakiej części lasu dokładniej żyją. Na prawym lub lewym ramieniu posiadają tatuaż, który symbolizuje z jakiego klanu pochodzą. Wykonuje je się u pięcioletniego dziecka, co jest zazwyczaj bardzo bolesne, ale wtedy stajesz się dopiero prawowitym członkiem klanu. Osiemdziesiąt procent tej rasy ma kasztanowe lub czarne włosy, a tylko trzy procent białe. Pozostałe liczby to inne odcienie. Nie są mocno umięśnieni. Ich talia przeważnie jest bardzo wąska.
Psychika i życie w społeczeństwie
Elfy słyną ze swojego przywiązania do społeczeństwa w jakim żyją, a także do miejsca z jakiego pochodzą. Aby szpiczasto uchy opuścił terytorium w jego rodzinie musi dziać się ogromna krzywda, albo po prostu stracił on rodzinę, a miejsce bardzo źle mu się kojarzy. Zamieszkują lasy lub ich obrzeża, często niedaleko źródła wody. Ich miasta są ogromne, a mieszkalne części znajdują się na wielkich i mocnych drzewach. Niżej położone są sklepy, miejsca pracy kowali, płatnerzy oraz większe rezydencje i pałac, bowiem każda wioska/miasto ma swojego przywódcę, który rządzi danym terenem. Każdy elf ma wyznaczony kawałek ziemi do patrolowania. Co jakiś czas zmieniają się by mogli odpocząć. Mają przesadną obsesje na punkcie natury. Zerwanie dziko rosnących roślin niedaleko ich siedlisk wiąże się z celnym strzałem z łuku w tył czaszki.
Talenty
Dzieci Lasu mistrzowsko opanowały sztukę strzelania z łuku. Nawet pół ślepy elf jest w stanie trafić z taką precyzją z jaką nie byłby w stanie poradzić sobie człowiek. Posiadają jedną z najsilniejszych magii leczenia, która na wyższych stadiach jest w stanie poradzić sobie nawet z raną śmiertelną czy trucizną. Solaris obdarowała ich także Magią Natury, która mimo swojej pozornej nieszkodliwości potrafi mocno napsocić w organizmie niejednej istoty. Ich wzrost jest jednak minusem ponieważ bardzo ciężko jest im się gdziekolwiek ukryć. Są zwinne jednak bieg na dłuższy dystans sprawia im problem.
Rozmnażanie się
Mogą rozmnażać się z każdą rasą, która wykazuje taką zdolność wobec nich. Mało prawdopodobne jest jednak, że ze związku drowa i elfa urodzi się dziecko, ponieważ ciało elfiej matki nie jest w stanie w większości przypadków donosić ciąży. Drowka nie może zajść w ciążę z elfem.
Lata życia
Są długowieczne, jednak maksymalny próg wieku nie jest nikomu znany.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz