Nie od dzisiaj wiadomo, że Smoki to istoty pochodzące od samego Wszechświata. Stwórca widząc podstęp jaki krył się za działaniami Śmiercif, postanowił powołać na ziemię (Planetę, którą podarował swej ukochanej – Naturze.) istoty niezdolne do spaczenia. Pierwsze dzieło było niedoskonałe – wątłe i niewiele większe od człowieka, przypominało bardziej zmutowaną jaszczurkę niżeli obraz smoka, który mamy obecnie. Szybko naprawił swój błąd, obdarował swe dzieci masywnymi skrzydłami, ogromnym rozmiarem, łuskami niezdatnymi do przebicia przez zwyczajny miecz oraz najważniejszą rzeczą – wolą, która nie jest w stanie poddać się Widmie Otchłani. Wiedział co chciał osiągnąć, wzbudzić zwątpienie w przegniłym sercu jego jednej z córek. Z biegiem lat, które były dla niego niewielkim ułamkiem sekund, zauważył, że jego stworzenie nękane jest przez tych, którzy oddali się ciemności. Tym razem nieco rozjuszony postawą swego dziecięcia ojciec postanowił, że bestie muszą się czymś bronić, obdarowani potrafili od tamtego momentu ziać potężnym ogniem, który nie zostawiał na spalonej ziemi ani źdźbła trawy. Te posunięcia nie spodobały się Matce Naturze, która była wręcz rozwścieczona postawą swego ukochanego. Nakazała mu jak najszybciej pozbyć się tych istot, które niszczą ład i harmonie planety. Pod żadnym pozorem nie chciał się zgodzić na eliminacje swego tworu więc od tamtej pory smoki zmuszone są przebywać w formach, które przypominają ludzkie. Stworzono je jednak w taki sposób by zupełnie ignorowały wszystkie trzy boginie, a tym samym zakaz ukazywania prawdziwej formy. Nie mogąca nic poradzić – Matka, odpuściła walkę z tworem jej władcy serca. Jedyne o co Wszechświat poprosił swe dzieci to o rozsądne korzystanie ze swych umiejętności a w zamian za to, oddał im w posiadanie cząstki żywiołów. Stąd obecnie smoki są tak różnobarwne jeśli chodzi o zdolności.
Aparycja
W pierwotnej formie są ogromnymi bestiami sięgającymi kilkunastu metrów w górę, o wielkich skrzydłach, które umożliwiają im lot. Zdolne są do obrony, miażdżąc mniejszych od siebie ciężkim ogonem. Ich łuski często się błyszczą, a poza tym są wytrzymałe na atak magiczny czy fizyczny. Ich słabym punktem jest klatka piersiowa oraz oczy, one jedyne nie są osłonięte w tej formie. W ludzkiej formie sięgają nawet do dwóch i pół metra wysokości. Ich ciało pokrywają takie same łuski jak w smoczej, ale z tą różnicą, że są nieco miększe oraz w miarę łatwo jest je przebić. Ich palce zakończone są szponami. Ułożenie kości u stóp jest zupełnie inne niż u człowieka co umożliwia im szybki bieg oraz wyższy skok. Mają silne mięśnie kończyn dolnych, jednak łatwo jest je uszkodzić. Niektórzy posiadają w tej formie mniejszą wersje swojego oryginalnego ogona oraz delikatny zarys rogów.
Psychika
Nie każdy smok, ale znaczna większość jest terytorialna. Szczególnie jeśli jakiś dorobił się całkiem sporego skarbu. Tak – smoczy skarb to nie legenda. Bardzo trudno się jest do niego dostać, a nawet jeśli tam dotrzesz to najprawdopodobniej już stamtąd nie wyjdziesz. Bywają nieco opryskliwe, ale jeśli się z kimś zaprzyjaźnią i w pełni zaufają są najlepszymi towarzyszami podróży. Przywiązują się do drugiej osoby bardzo mocno – zwłaszcza jeśli im na tej osobie zależy. Przeżywają nawet miesiącami śmierć bliskich, a po odejściu ukochanej połówki potrafią wpaść w morderczy szał. Nie kontrolują się wtedy a jedynym bytem, który jest w stanie ich powstrzymać jest sam Władca Kosmosu.
Życie społeczne
Smoki zakładają rodziny z dala od siedlisk innych ras. Mają własne gniazda do których nie wpuszczają nikogo oprócz bliskich. Bardzo trudno jednak jest nawiązać aż tak bliski kontakt z tą rasą. Wyczuwają one bowiem negatywne emocje lub energię zgromadzoną w istocie, dlatego nie jest wskazane jeśli komuś życie miłe knuć przy tych bestiach. Nie przebywają z obcymi osobnikami swojej krwi w stadach – ba, nie są oni w żaden sposób bytami stadnymi. Nie zakochują się łatwo, a ich miłość może rozkwitać nawet kilka lat – trzeba być po prostu cierpliwym.
Talenty
Ich skórę pokrywają łuski, które chronią ich przed atakami magicznymi i fizycznymi, mają jednak słabe punkty – klatka piersiowa i oczy. Z ich pyska ulatuje taka moc jaki żywioł został im podarowany np. smok lodu zamrozi pobliską okolicę swoim oddechem. Mogą swobodnie poruszać się między dwiema formami – smoczą i ludzką. Ta druga jest jednak słabsza od pierwszej i wyklucza np. mrożący oddech. Daje jednak zupełnie inne możliwości jeśli chodzi o magię.
Rozmnażanie
Mogą spłodzić potomstwo z feniksami, jeśli smok jest żywiołu ognia. Poza tym rozmnażają się tylko między swoją rasą.
Lata życia
Przeważnie jest to około 940 lat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz